Επιεικά ηλίθια ζητήματα γρατζουνίζουν το μυαλό μου.
Βλέπω πεσιμιστικούς πολύχρωμους κρυστάλλους όταν κοιμάμαι.
Νοσταλγώ να δαγκώνω το λαιμό αλόγου "τυφλού" και κακομαγεμένου
Θέλω να ξαπλώσω απλά στη ράχη του,περπάτα!να ανθίσει η γη..
Το πράσινο από αδιάφορο κατέληξε να είναι το απαραίτητο χρώμα.Τελικά;


Πράσινάλογα

 Δεν περιμένω τίποτα στο φως
 μονάχα εσένα που ανατέλλεις.
 Χαμογέλα μεθυσμένα μόνο τότε σ'ερωτεύομαι.


 Σε λευκό χαρτί ζωγραφίζεις


 Σε βλέπω με κοιτάς με υπομονή
 μα αγωνία το βλέμμα σου μου φέρνει.


 Δαγκώνω την παλάμη μου ενώ σκέφτομαι


 Κλείνω τα μάτια-εμφανίζεσαι,χαμογελάς!
 Το τρένο έχει σαλπάρει

 Στη δύση σε κοιτάζω που ανατέλλεις.