Νερο

 Βρισκομαι στο στενακι εξω απο το σπιτι μου . Βγηκα  να μουσκεφτω στη βραδινη καταιγιδα . Καθως κοιταζω απεναντι το κλειστο σουπερ - μαρκετ σκεφτομαι εσενα . Εσενα διπλα μου να βρεχομαστε - αναγκαστικα φανταζομαι  βρεγμενα τα μαλλια σου . 

 Τυλιγμενη στη γκρι πετσετα βγαινει απο το γεματο ατμους μπανιο . Το cd του Bach συνεχιζει να παιζει , σταγονες κυλανε απο τα βρεγμενα μαλλια της , διασχιζουν ολοκληρο το σωμα μεχρι να φτασουν - χορευοντας με τη μουσικη - στα ποδια της , επειτα να την εγκαταλειψουν .
 Ακουει τη βροχη . Παιρνει μια καρεκλα , ανοιγει τη μπαλκονοπορτα , οι τριχες στα χερια της ανασηκωνονται καθως το κρυο συναντα το μισοσκεπασμενο κορμι της . Τα μαλλια ακομα σταζουν , τρεμει , ποναει το κεφαλι της στην επαφη του με τον κρυο αερα . Πετα το κινητο στο πατωμα αφου εχει δει την ωρα . Εννια και 13 . Επειτα κοιταζει τον τροπο που πεφτουν οι σταλες της βροχης , κρυωνει , ακουει τον συντονισμενο ηχο της σε συνδυασμο με τους ηχους του Bach - α , και τον σκεφτεται . Το νερο διασχιζει την πλατη .
 Δε κινειται , εχει σκαλωσει . Σε διαφορα χρονικα διαστηματα θυμαται πως καλο θα ηταν να ντυθει . Δε το κουναει , δε γαμιεται λεει . Βασικα , οχι . . ουτε αυτο δε λεει . Συνεχιζει να κοιταζει καπου απεναντι , δε ξερει που . Τον θυμαται . Νομιζει χαιρεται για αυτο , δε νιωθει καμια χαρα ομως . Θα εμενε ετσι μεχρι το τελος του cd ή της βροχης , δε ξερω . Αυτη , ο Bach , το σκοταδι και οι σκεψεις της . 
 Θυμαται τη μητερα της και κανει την πεσιμιστικοτατη σκεψη " εκτος απο τη μανα σου κανεις δε σε θυμαται " που ισχυει . Στεναχωριεται  


  Το ζεστο νερο διασχιζει τα μαλλια μου - πεφτει στο προσωπο μου . Σε φανταζομαι στη μπανιερα μου , οπως και διαφοροι αλλοι .  Στη δικη μου μπανιερα . Την εχεις δει ; 


 Ηχος και φως ερχονται απο το κινητο της . Μηνυμα . Το κοιταζει με την ακρη του ματιου διχως να βλεπει στην πραγματικοτητα . Ιχνος ειρωνικου χαμογελου σχηματιζεται στα χειλη της καθως περιγελα τον ιδιο της τον εαυτο με τη σκεψη που μολις εκανε . Ποια σκεψη 
 Κι ' ομως ειναι αυτος . Πλακα θα 'χε ειχε σκεφτει . Πλακα εχει . Γαμημενη πουτανα πλακα - καριολα τραγικη ειρωνεια . Η επομενη σκεψη ηρθε γρηγορα


 "αντε αυτοκτονα να τελειωνουμε , ακομα και η ζωη σε δουλευει "


 Η ζωη που δεν ειναι ταινια . 
Δεν ειναι μη ρεαλιστικη ταινια θα προσθεσω εγω .


 Δε κουνηθηκε .
 Δεν απαντησε . 


Η μουσικη σταματησε - η βροχη τελειωνε 
Θα δει ταινια . Θυμαται την πιο πορωτικη σκηνη , ο τελευταιος απο τους 9 βασιλεις Nazgul μοιαζει να χορευει καθως τραβαει την λεπιδα απειλητικα προς τον Frodo . Σου μοιαζει να ξερεις




                                          οχι , δεν εχει προσωπο

 Στο διπλα καθισμα δυο παιδια εχουν ορεξη πρωινιατικα . Δε δινω σημασια . Σε καποια στιγμη το ενα συμπεριφερεται περιεργα στο αλλο . " Ωπ ! λεσβιες  " σκεφτηκα . Τα καστανοξανθα μακρια ισια μαλλια του με ειχαν εξαπατησει . Πρωτη φορα περναω μαλλια για γυναικα . Συνηθως γυναικες μπερδευα με μαλλιαδες . . Ε , ενταξει εχουμε και μια γαμημενη  χ μυωπια ας πουμε - χωρια του οτι ηταν πρωι . 

 ----


 Συνεχιζουν . 
 Την πειραζει . 
 Την εκνευριζει . 


Εξυπνη , θαρραλεα , τσαντισμενη οπως ηταν του λυνει τα μαλλια . . . Επειτα τα ανακατευει . Τον βλεπω . Μοιαζει λες και εχει μολις τελειωσει μετα απο σεξ 4 ωρων . Οι ανακατεμενες  ισιες τουφες του πεφτουν με χαρη μπρος στο προσωπο του , καπου διακρινεται μια ανυπαρκτη χωριστρα . Αποφασιστηκα πραττει μια απο αυτες τις κινησεις που κανουν αυτοι , επειτα τα δενει μισα μισα . Ομορφα μαλλια . Κοιταζονται . Του δαγκωνει τη μυτη - αγκαλιαζονται .
Πρεπει να κατεβουμε . Περπατανε μπροστα μου , την πιανει απο τη μεση . Ομορφη απλη κοπελα , ομορφος και αυτος . Κατευθυνονται στη μια εξοδο , αποφασιζω να ακολουθησω την αλλη . Τους χανω οικειοθελως - δε θελω αλλο , φτανει .


 Βγαινοντας το φως του ηλιου με καλημεριζει . 


Οι ανθρωποι συνεχιζουν να ζουν τη μερα τους . Σκεφτομαι πως πρεπει να ακολουθησω το παραδειγμα τους . Ειναι ωρα να ηρεμησω

ενω εχει επιστρεψει ο smeagol

  Σχεδιαζω γεωλογικη τομη , μελανωνω , πιανομαι , ακουω κλασσικη . . . θυμαμαι βιολιστες . 
  Τελειωνω και βαριεμαι να μαζεψω προφανως , κανονιζω με τον εαυτο μου για αυριο . Εσυ εισαι διπλα . Δε το θυμαμαι . Καθε φορα που πεφτει το ματι μου στη βιβλιοθηκη και βλεπω τη μαυρη δερματινη θηκη σου . . . 


       ανατριχιαζω , ερχομαι στα συγκαλα μου μου φαινεται . Αγχωνομαι που δεν προλαβαινω να ασχοληθω μαζι σου . Τσαντιζομαι και νιωθω αχρηστη , αδαης ως ειμαι συναμα . Καλως ή κακως , αυτο δεν μας περιοριζει . 
 Και τι κανω . . 
Σε ψαχνω . 
Σε παταω , 
ακουω τον ηχο σου και εκστασιαζομαι . Μου ερχονται διαφορα στο μυαλο . Ε , αυτο ειναι ! ! 


 Ε , και κει ειναι που θες να πεσεις σε καταθλιψη . Θες να δημιουργησεις και δε μπορεις . Εχεις το μεσο και αυτη τη φορα σου λειπουν αλλα . Ετσι ειναι αυτα


  
                                 
                                                                   καιιιιι --- το ονομα αυτηςςς






      καμερα 9 . 


  Μια ομορφη οχταρα καμερα που ειχε ηδη ονομαστει ετσι . 
Και αναρωτιεμαι τελικα , τι θα κανουμε μαζι κοπελαρα μου ; ; Δικη μου