Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011





  Την βλεπω να καθεται στο πατωμα εξω απο την αιθουσα και να διαβαζει ενα βιβλιο . Τα μαλλια της πεφτουν μπροστα στο προσωπο της καθως γυριζει να με κοιταξει . Κανει ενα μορφασμο ξαφνιασμενου ενθουσιασμου και μου χαμογελαει - σκυβει και συνεχιζει αυτο που εκανε . Εγω περναω βηματιζοντας βαρεμενος , ξενερωτος οπως αυτους που της τραβανε την προσοχη αλλωστε , αλλα ουτε εγω μπαινω στην αιθουσα . 
           ------
 Tη βλεπω να μιλαει με μια κοπελα και πλησιαζω . Αυτο μονο , ακουω - δε μιλαω . Ετσι ειμαστε εμεις , δε μιλαμε . 
               -----
Στεκομαι εξω απο την αιθουσα και αυτη μπαινει .Τη κοιταζω αλλα δεν της δειχνω κατι , ουτε καν με το βλεμμα . Απαθης . Τι να καταλαβει ; Θα κανει αλλη μια προσπαθεια - θα δεις . Εμ βεβαια . . αφου τα περιμενουμε ολα απο αυτες . Αλλαξαν οι εποχες . Φλωρεψαμε παλικαρια . . .


1 σχόλιο:

  1. παγιδεύεσαι στον τρόμο σου, η ζωή είναι εκεί έξω, κάνε, ζήσε. χαζά πανέμορφα δειλά αδύνατα αγόρια.

    τα λέμε, δικιά μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή