Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011



  Καθομαι κοιταζοντας τις ραγες του μετρο στο σταθμο Συνταγμα --- ακουω το τρενο να σφυριζει και βλεπω διαφορους και απο τις δυο πλευρες να κουνουν τα χερια προσπαθωντας προφανως να δωσουν καποιο μηνυμα στον οδηγο --- ενω ο αδελφος μου μου λεει  " παμε να φυγουμε , δε θελω να το δουμε "  .
 Μα τι να εγινε . . . Τελικα ολα ενταξει - - ο αδελφος μου ηρεμησε . Πλησιασαμε . Το τρενο ειχε σταματησει εγκαιρως και δεν τον πατησε . Ελεγε πως ηθελε να τον πατησει . Ηταν ακομα στις ραγες και εκοβε βολτες . Τελικα τον ανεβασανε --- εκαναν και ελεγαν τα κλασσικα . " δεν ειναι λυση αυτη " , ή " θα το ξεπερασεις αλλιως " κλπτετοια
 Ο Νικολας τον ειχε δει να πηδαει καθως ερχοταν το τρενο . Μετα μου ελεγε πως δεν ηθελε να πεθανει --- Πως αν το ηθελε πραγματικα θα πηδουσε πιο αργα , οταν το τρενο ηταν αρκετα κοντα ωστε να μην γλιτωσει . Δεν μιλησα αλλα συμφωνουσα μαζι του
 Η αληθεια ειναι πως δεν θα μαθουμε ποτε τι σκεφτοταν ή πως σκεφτοταν για το ολο θεμα .
 Επειτα ειπα πως καλα κανει ο μικρος μας αδελφος και δεν γουσταρει να ανεβαινει Αθηνα . Απειροι ζητιανοι - ναρκομανεις - ανεργοι - αρρωστοι ανθρωποι - ηλικιωμενοι - παιδακια που το μονο που τους απομεινε ειναι να ζητανε απο τους βιαστικους - τρελαμενους περαστικους χρηματα . Απο την αλλη αν το καλοσκεφτουμε και καποια ατομα απο φοιτητικες παραταξεις το ιδιο κανουν . Ο Αχιλλεας λοιπον δεν ερχεται στην πρωτευουσα . Στεναχωριεται με την ολη κατασταση , προτιμα να την αποφευγει . Αν ειχε δει το σημερινο θα τον τρεχαμε . . .
 Και γω ?  Εγω ημουν μπροστα στο περιστατικο και δεν πηρα χαμπαρι . Πραγματικα τρομαζω ετσι που εχω καταντησει . Μου εχει τυχει πολλες φορες να περναω απο καποια οδο , να βαρανε καποιοι ενεσεις και να μην το δω καν . Ειναι επειδη δεν με ενδιαφερει . Μια φορα στη Στουρναρη το ειδα και οκ . Και σκεφτομαι τωρα - - πως μπορει να εχουμε γινει ετσι πια ?
 Αυτο ηταν ενα περιστατικο που συνεβη σημερα . Αναρωτιεμαι τι αλλο θα δουμε σε αυτη την πολη . . . αν και λιγο πολυ ακουστα τα εχουμε. Παλι οχι και τοσο τραγικα θα μου φανουν


1 σχόλιο:

  1. Εσύ, αυθεντική!

    Καλή αρχή!

    Όσο γι' αυτά που γράφεις... Νιώθω το ίδιο! Κάτι τέτοιες καταστάσεις μερικές φορές θα με αγγίξουν πολύ έντονα, θα τις σκέφτομαι ώρα, άλλες φορές θα τις σκεφτώ για λίγο και έπειτα εσκεμμένα ή όχι θα τις διώξω από το μυαλό μου... Και αναρωτιέμαι: επειδή έτσι είμαστε όλοι συνεχίζουν να υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις; Δεν υπάρχουν "καλοί Σαμαρείτες"; Θα μπορούσα να γίνω εγώ "καλή Σαμαρίτισσα";

    ΑπάντησηΔιαγραφή